TOM I
Rozdział I – Jak wyglądała firma J. Mincel i S. Wokulski przez szkło butelki?
W pierwszym rozdziale pokrótce poznajemy historię głównego bohatera – Stanisława Wokulskiego. Wyłania się ona ze słów warszawskich handlarzy, kupców i fabrykantów zgromadzonych w jadłodajni
W jadłodajni warszawscy fabrykanci, kupcy i handlarze rozmawiają o Wokulskim, który wyjechał do Bułgarii. Opuścił kraj w celu pomnożenia majątku na wojnie turecko-rosyjskiej, zarabiając na dostarczaniu broni. Poznajemy głównego bohatera z perspektywy warszawskich fabrykantów, którzy uważają go za wariata, szaleńca i awanturnika. Przepowiadają mu ruinę, są sceptyczni wobec jego przyszłości i ostro go krytykują. Z rozmowy pomiędzy fabrykantami dowiadujemy się, że w wieku dwudziestu paru lat Wokulski pracował jako subiekt u Hopfera. W tym czasie zaczął też uczęszczać do Szkoły Przygotowawczej, a następnie do Szkoły Głównej, łącząc pracę z nauką. Po roku nauki został jednak wyrzucony ze Szkoły Głównej za wzięcie udziału w powstaniu styczniowym, za co zesłano go na Syberię do Irkucka. W 1870 wrócił z zesłania i przez pół roku szukał pracy, aż w końcu dzięki wsparciu Rzeckiego znalazł zatrudnienie w sklepie u Minclów. Po roku ożenił się z Minclową, która wcześniej została wdową. Po czterech latach nieznośnego małżeństwa Minclowa zmarła, a Wokulski odziedziczył po niej sklep galanteryjny i trzydzieści tysięcy rubli. Wbrew sceptycyzmowi kupców i handlarzy zgromadzonych w jadłodajni, Wokulski po śmierci Minclowej szybko pomnożył majątek – nie tylko rozwinął sklep, ale też zarobił wiele pieniędzy na wojnie tureckiej i dostawach dla wojska. Sklep funkcjonował dobrze przede wszystkim za sprawą Ignacego Rzeckiego – najbliższego przyjaciela Wokulskiego.